Hij is een artiest die zich niet in een hokje laat duwen. Op zijn nieuwste album Multitude toont de Belgische alleskunner Stromae zijn vele gezichten, ...
Vaak loom, op een track als ‘Fils de Joie’, een van de hoogtepunten van het album, introduceert hij baile funk aan een klavecimbel. Op het eerste gehoor een reflectie op de maatschappelijke positie van prostituees. Op tracks als ‘La Solassitude’ en ‘Riez’ scheert Stromae over de pentatonische toonladder met een erhu, een Chinese viool. Op ‘Solassitude' glipt hij in de rol van de seksloze Nicolas en bezingt hij de eenzaamheid, ‘Santé’ is een ode aan de underdogs van onze maatschappij, de vuilnismannen, de toiletjuffen, en op ‘Mon Amour’ transformeert hij in een foute rokkenjager. Nog zo’n liedje is ‘Déclaration’, een soort feministisch manifest, en dan is er ook nog ‘Fils de Joie’, een liedje waar je al helemaal je brein op kunt breken. Er zijn die liedjes over depressie, maar evengoed bezingt hij met humor de onsmakelijke details ('kak, de kots, en dat soort dingen') van het vaderschap (‘C’est que du bonheur’). Dikwijls benadert hij zijn liedjes als een scenario-schrijver.
De Belgische wereldster verdween na zijn succesvolle album 'Racine Carrée', met hits als 'Formidable' en 'Papaoutai', zeven jaar van de radar.
Het is niet zomaar een tekst die niemand aangaat." "Maar ik besef ook dat het m’n vak is. Het nieuwe album heet 'Multitude', maar Stromae vertelt dat hij het eigenlijk 'Folklore' wilde noemen vanwege alle invloeden uit de hele wereld die erop staan. "Na 'L’enfer' had ik het gevoel dat het impact had", vertelt de zanger over het nummer. "Toen ik besefte dat ik me begon te vervelen, was het tijd om dit album te maken." Het was toen hij jaloers werd op artiesten als Billie Eilish, dat het weer begon te kriebelen.
Zoon van een Vlaamse moeder en een Rwandese vader, Paul van Haver (beter bekend onder zijn artiestennaam Stromae) brengt nu zijn nieuwe album 'Multitude' ...
Een man die de moed heeft zijn ziel bloot te leggen in zijn muziek, en zijn publiek te vertellen van zijn strijd en het proces waar hij nog steeds inzit. Dit is zonder twijfel het beste album van 2022 tot nu toe. Als luisteraar wordt je meegenomen in dit proces en het is dan ook een ware opluchting als Stromae eindelijk bij het laatste nummer vertelt over een mooie, goede dag, waarin hij zich goed voelt, en waar zelfs zijn stoelgang goed is. Stromae is open over deze problemen en ze zijn ook wel relevant om het hiatus te begrijpen tussen het immens succesvolle album ‘Racine Carrée’ uit 2013 en het nieuwe album met zijn zeer persoonlijke teksten. Een prachtige, stevige opener met een lekker beat en een koor dat doet denken aan de band Baka Beyond die in de jaren 90 veel succes had met hun muziek waarop een prominente plaats was voor vocals van de Baka pygmeeën uit Kameroen. Het album komt na een aantal jaren dat Stromae met meerdere zeer serieuze gezondheidsproblemen heeft geworsteld.