Een man buigt zich over een vrouw die levenloos op straat ligt. Om hem heen rokende puinhopen, koortsachtig werkende hulpdiensten, mensen die verdwaasd om zich ...
De pijn die nooit echt weg was, laat zich hevig voelen. Drie dagen later werd Rotterdam getroffen door het zwaarste bombardement in de Nederlandse geschiedenis. En het heet De Verwoeste Stad. Het herinnert aan het lijden van een stad die - in de woorden van de kunstenaar – juist ‘wilde bloeien als een woud.’ Aan marteling, onderdrukking, aan het sterven van geliefden. Een man buigt zich over een vrouw die levenloos op straat ligt. Het was 11 mei 1940.
In haar toespraak bij de Nationale Herdenking op de Dam zei burgemeester Femke Halsema dat bij mensen de herinnering aan de bommen en het geweld uit de ...
De overlevenden bouwden op de nagedachtenis aan de doden”, memoreerde Halsema het beeld van beeldhouwer Ossip Zadkine. En toch is het ook een monument van verlangen en wilskracht. „Eén van de meest indrukwekkende oorlogsmonumenten staat niet voor niets in Rotterdam. Het heet De Verwoeste Stad. Het herinnert aan het lijden van een stad die - in de woorden van de kunstenaar - juist ’wilde bloeien als een woud.’ Een gestalte heft zijn handen naar de hemel. Hier, bij dit symbool van nationale eenheid en bij de talloze gedenkstenen en monumenten op andere plekken in ons land”, aldus de burgemeester. „Hier vlakbij verwoestte een bom de hoek van de Blauwburgwal en de Herengracht. En 44 levens. Het zijn oude foto’s maar beelden die maar al te actueel zijn.”
De afgelopen twee jaar was de Dam nagenoeg leeg op Nationale Dodenherdenking. Dat is dit jaar wel anders. Tijdens de herdenking wordt de voordracht gehouden ...