Jeroen Brouwers

Brouwers was een van de belangrijkste auteurs van het Nederlandse taalgebied en bleef tot op het einde van zijn leven schrijven.

Met zijn dwingende eis aan elke kunstenaar om zich helemaal te geven, om moedig te zijn, zichzelf te blijven en te ageren tegen al wat lelijk en onnozel is, blijft hij een te volgen voorbeeld, een auteur van wie de stem nog een hele tijd zal nagalmen. Zijn verdedigers vroegen clementie omwille van de grote staat van dienst van Brouwers voor onze cultuur - een aantal van zijn boeken is in Zutendaal geschreven. En ook met "De Laatste deur", over zelfmoord bij schrijvers, overtuigde hij de literatuurliefhebber. Maar met "Het Hout", over kindermisbruik in katholieke internaten, won hij heelder generaties nieuwe lezers. Brouwers beweerde dat hij bij aankoop niet wist dat het om een illegaal bouwsel ging. De kleine Jeroen kwam met zijn moeder, grootmoeder en zus eerst in het interneringskamp Kramat terecht, later in een vrouwenkamp in een buitenwijk van Batavia, nu Jakarta. Hij schreef voor Romance, de voorloper van Avenue, en interviewde met veel plezier jonge zangeressen en actrices. Zijn debuutroman "Joris Ockeloen en het wachten" werd goed onthaald, hoewel de verkoop weinig voorstelde. Na de oorlog woonde het gezin Brouwers nog even op het eiland Borneo. Maar met de bevrijding van de Japanners begon de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd. Uiteindelijk zou Brouwers zo goed als volledig breken met zijn vader, en met de familie. Hij was een van de belangrijkste en meest productieve auteurs van het Nederlandse taalgebied. De veel bekroonde auteur laat een enorm oeuvre na, waaronder "Geheime kamers" en "Bezonken rood". Zijn belangrijkste handelsmerken waren een diepe somberheid en een verregaand pessimisme.

Overleden: Schrijver, journalist en essayist Jeroen Brouwers is woensdag op 82-jarige leeftijd overleden. Hij gold als een van de meest begenadigde en…

Dat ontkende Brouwers niet – wél dat de roman aanspraak zou maken op de historische werkelijkheid, in Bezonken rood had hij een en ander „om romantechnische redenen verzonnen, of aangedikt”. Juist de onbetrouwbaarheid van de autobiografie zou altijd een thema blijven in zijn werk. Brouwers was de schrijver van een oeuvre dat vele genres omvatte: hij schreef sinds de jaren zestig romans, verhalen, essays, studies. Tijdens de Japanse bezetting werd hij met zijn moeder en zus vastgehouden in een interneringskamp, een periode waarover hij later de klassiek geworden roman Bezonken rood schreef. Daarnaast gold hij als een van de meest begenadigde en gevreesde polemisten van de afgelopen halve eeuw: in de literaire polemiek had Brouwers geen gelijke. Hij was ook al gestopt met schrijven, zo liet hij vorig jaar, in de laatste interviews die hij gaf, weten: „Wat men inspiratie noemt, ik heb het niet meer. In creatieve zin”, zei hij in april 2021.

Zijn eigen dood, maar ook die van anderen, waren voor Jeroen Brouwers een drijfveer om te gaan schrijven. Woensdagochtend overleed hij, op 82-jarig...

Schrijver Jeroen Brouwers is woensdag overleden in een ziekenhuis in Maastricht. Dat meldt zijn uitgeverij, Atlas Contact. Hij was 82 jaar.

€ 7.5€ 14.95 € 129.99€ 299.99 € 19.95€ 59.99

De schrijver, polemist en essayist Jeroen Brouwers is overleden, meldt zijn uitgever Atlas Contact. Hij won vorig jaar de Libris Literatuurprijs met zijn ...

Het was de eerste Nederlandse roman over jeugdmisbruik in de katholieke kerk, waarvoor hij de ECI Literatuurprijs ontving. Het conflict is een direct gevolg van de staatsgreep vorig jaar. Brouwers schreef ook over schrijvers als Godfried Bomans en Louis Couperus. In Zachtjes knetteren de letteren verzamelde hij anekdotes uit de literaire wereld. Dat hij durfde te zingen, te laten ronken en te zinderen in taal. Ook had Lanoye veel bewondering voor De laatste deur, waarin Brouwers schreef over schrijvers die uit het leven gestapt zijn. Toch wist hij met die schrijfhand in 2014 nog de goed ontvangen roman Het hout op papier te krijgen. Hij was een kenner van de Vlaamse literatuur. Hij maakte zich onder meer druk over "bedrog, blaaskakerij en beunhazerij in de Nederlandse letteren". Na de Japanse invasie belandde hij in het Japanse interneringskamp Tjideng. Hij kwam in 1948 naar Nederland waar hij naar katholieke kostscholen ging. De Vlamingen moesten wennen aan de kritische Nederlander, maar hadden uiteindelijk waardering voor de schrijver die zich verdiepte in hen en in de verschillen tussen Nederlanders en Vlamingen. Voorbeelden daarvan zijn het boekenweekgeschenk Sire, er zijn geen Belgen en Groetjes uit Brussel. In 1964 debuteerde Jeroen Brouwers met de verhalenbundel Het mes op de keel. Onder anderen Rudy Kousbroek, ook een kind uit een 'Jappenkamp', verweet Brouwers dat hij de verschrikkingen had overdreven.

Schrijver, journalist en essayist Jeroen Brouwers (82) is woensdag in het ziekenhuis van Maastricht overleden. Brouwers, die in Lanaken woonde, ...

Als er één auteur is die iets kwijt moest, was het Jeroen Brouwers. Met vrijwel alles wat hij van zich afschreef, voegde hij iets unieks toe aan de...

De boeken van Jeroen Brouwers: De woensdag overleden Jeroen Brouwers was een van de grootste stilisten van het Nederlandse taalgebied in de afgelopen eeuw.

Brouwers boek kan gelezen worden als een aanklacht tegen de misdaden en de hypocrisie van die kerk, maar het is ook roman waarin de schrijver de kracht van zijn verbeelding demonstreert. Brouwers verdedigde zich door te zeggen dat hij een roman had geschreven, op basis van zijn herinneringen en de verhalen van familieleden, en geen wetenschappelijk historisch werk. Hij was een van de meest begenadigde en genadeloze polemisten van zijn tijd.

Schrijver Jeroen Brouwers is woensdag overleden in een ziekenhuis in Maastricht. Dat meldt zijn uitgeverij, Atlas Contact. Hij was 82 jaar.

In 2007 werd hij onderscheiden met de Prijs der Nederlandse Letteren voor zijn gehele oeuvre. Het is het tweede deel van een Indië-trilogie, die verder bestaat uit Het verzonkene (bekroond met de Multatuliprijs) en De zondvloed (beloond met de F. Bordewijk-prijs). Het boek Bezonken rood uit 1981 dat daarover gaat en inmiddels meer dan vijftig keer is herdrukt, ontketende destijds in de literaire wereld een rel, omdat de erin beschreven gruwelen niet overeen zouden komen met de werkelijkheid. Ook deze ervaringen waren voer voor zijn romans, zoals Het hout, dat in 2014 verscheen. In de Nederlandse theaters is er momenteel een toneelstuk van te zien, met acteur Gijs Scholten van Aschat in een regie van Maria Kraakman bij Internationaal Theater Amsterdam (ITA). Wie zich voor hem interesseerde, moest zijn boeken maar lezen, vond de veelschrijver en vaak gelauwerde auteur.

Als er één auteur was die iets kwijt moest, was het Jeroen Brouwers. Met vrijwel alles wat hij van zich afschreef, voegde hij iets unieks toe aan d...

Er komen talloze woorden van lof en bewondering voor de overleden auteur uit de culturele en de politieke wereld.

"Als je een Brouwers-zin onder de neus krijgt ... dat is geen zin van iemand anders. "Dat waren bouwwerken, zowel de romans als die afzonderlijke zinnen. "Het was een superieure geest", zegt Ruth Joos in "De wereld vandaag". Zij had de auteur wat beter leren kennen en had naar aanleiding van zijn 80e verjaardag nog een uitgebreid interview met hem. "Als artiest heb je dan geen handtekening meer nodig", zegt hij in "De Wereld vandaag", op Radio 1. In die zin heeft hij bijzonder veel mensen geïnspireerd." Volgens Lanoye had Brouwers "een ongelooflijke stijl en beheersing van het Nederlands". Auteur Dimitri Verhulst heeft niets dan lof Jeroen Brouwers en vooral dan voor de manier waarop hij zinnen maakte: zo herkenbaar.

Jeroen Brouwers (1940-2022), schrijver: Jeroen Brouwers was een van de grootste stilisten die het Nederlandse taalgebied de afgelopen eeuw kende. Woensdag…

Jeroen Brouwers trouwde en scheidde twee keer, kreeg twee zoons en een dochter, en woonde de laatste vijf jaar van zijn leven in Lanaken, net over de Belgisch-Limburgse grens. Dat was voor Brouwers geen uitstapje: hij was een van de meest begenadigde en genadeloze polemisten van zijn tijd. Dat ontkende Brouwers niet – wél dat de roman aanspraak zou maken op de historische werkelijkheid, in Bezonken rood had hij een en ander „om romantechnische redenen verzonnen, of aangedikt”. Precies de onbetrouwbaarheid van de autobiografie was altijd een thema in zijn werk. Erover schrijven deed hij wel: in Sisyphus’ bakens, dat een van de hoogtepunten uit de literaire polemiek van de afgelopen decennia werd. „Ik ben een eenkennig asociaal persoon, geheel verliteratuurd, alles wat hij meemaakt, denkt en voelt in verband brengend met literatuur en literatuur vervaardigend van alles waarmee hij te maken krijgt en vooral hemzelf”, schreef hij eens. Brouwers wilde „een boodschap overbrengen”, en deed dat door die stijl: het steeds machtelozer wordende ouderdomsrelaas in Cliënt E. Busken is er een voorbeeld van. Het geldbedrag vond hij een aanfluiting, de organisatie was ondermaats; dat alles toonde de institutionele minachting voor literatuur, waar hij zich niet mee wilde inlaten. Beïnvloed door zijn voorbeeld Harry Mulisch en zijn mentor Herman Teirlinck publiceerde hij op 24-jarige leeftijd de verhalenbundel Het mes op de keel. De verhalen die deze Busken over zichzelf vertelde, werden steeds onbetrouwbaarder – en tegelijk was die gemankeerde autobiografie het enige wat hij nog had, en waar hij zich aan vastklampte. „Alles is autobiografisch”, noteerde hij in zijn roman Winterlicht (1984). Dat ‘alles’ omspande ook dat wat niet gebeurd was, maar toch bestond. Na de oorlog kwam hij terecht in Nederlandse internaten, in Zeist en in Zuid-Limburg, ook bepaald geen warme of veilige omgeving. De literatuur verliest met hem een van de invloedrijkste literaire stemmen, een van de grootste stilisten die het Nederlandse taalgebied de afgelopen eeuw kende.

Na deze periode heeft u een maandelijks opzegbaar abonnement tegen het dan geldende reguliere tarief. Op dit moment is het reguliere tarief 7,95 per maand. Na ...

De schrijver, polemist en essayist Jeroen Brouwers is overleden, meldt zijn uitgever Atlas Contact. Hij won vorig jaar de Libris Literatuurprijs met zijn ...

Het was de eerste Nederlandse roman over jeugdmisbruik in de katholieke kerk, waarvoor hij de ECI Literatuurprijs ontving. Dat hij durfde te zingen, te laten ronken en te zinderen in taal. Brouwers schreef ook over schrijvers als Godfried Bomans en Louis Couperus. In Zachtjes knetteren de letteren verzamelde hij anekdotes uit de literaire wereld. Ook had Lanoye veel bewondering voor De laatste deur, waarin Brouwers schreef over schrijvers die uit het leven gestapt zijn. Toch wist hij met die schrijfhand in 2014 nog de goed ontvangen roman Het hout op papier te krijgen. Hij maakte zich onder meer druk over "bedrog, blaaskakerij en beunhazerij in de Nederlandse letteren". Hij was een kenner van de Vlaamse literatuur. De Vlamingen moesten wennen aan de kritische Nederlander, maar hadden uiteindelijk waardering voor de schrijver die zich verdiepte in hen en in de verschillen tussen Nederlanders en Vlamingen. Voorbeelden daarvan zijn het boekenweekgeschenk Sire, er zijn geen Belgen en Groetjes uit Brussel. Na de Japanse invasie belandde hij in het Japanse interneringskamp Tjideng. Hij kwam in 1948 naar Nederland waar hij naar katholieke kostscholen ging. Ook de meest prestigieuze oeuvreprijs in het Nederlands taalgebied, de Prijs der Nederlandse Letteren, werd aan hem toegekend. In 1964 debuteerde Jeroen Brouwers met de verhalenbundel Het mes op de keel. Onder anderen Rudy Kousbroek, ook een kind uit een 'Jappenkamp', verweet Brouwers dat hij de verschrikkingen had overdreven.

Vandaag overleed na een kort ziekbed Jeroen Brouwers. Hij werd 82 jaar. Op social media wordt de schrijver door veel mensen uit de literaire wereld.

— AdrianusPeters (@AdrianusPeters)May 11, 2022 — Erwin Mortier (@erwin_mortier)May 11, 2022 Vandaag overleed na een kort ziekbed Jeroen Brouwers. Hij werd 82 jaar.

Met de zin 'Al stond in het centrum van het huis een kachel als uit de machinekamer van een stoomschip en stortte ik deze vol kolen en hout uit het bos,

Dat is dan een cliché. En om dat cliché te omzeilen heb ik daar een ander woord voor neergezet en zo staan er meer in dat boek. Nou ik was aan het schrijven, dat wat nu Warme herfst is en mijn eindbeeld was, dat personage moet verdrinken. Ik moet maar naar boven gaan en ik zie ze liggen, maar ik ga maar niet naar boven. Goed, ik heb dan nog een klein voordeeltje, dat ik in Vlaanderen bekend ben. JB: Nou dan zijn het er duizend, maar meer is het niet, dat zijn intimi, adepten zo kun je ze noemen. Niet denken, het gaat niet dus dan ga ik maar wat anders doen, blijven zitten, blijven proberen, en dan lukt het wel na een paar uur maar dan ben je zo ontzettend afgemat van al dat gepieker en gepuzzel en gepiel, afijn en dan is de oogst van de dag een regeltje, tja als het er tien zijn is het een vruchtbare dag geweest. Ik beschouw mijzelf als een kunstenaar en als je die maatstaf bij jezelf hebt aangelegd dan dien je er ook maar voor te zorgen dat het inderdaad kunst is wat je op papier zet en dat zit ‘m in het maken van boeiende zinnen, metaforen maken en geen clichés gebruiken. Ik durf niet, op het moment dat ik zit te schrijven durf ik alles hoor, maar nu we het er zo over hebben… Maar ik ben begonnen met te zeggen dat ik ongeduldig ben, zelf heb ik dan ook nooit geprobeerd om poëzie te schrijven, zelfs niet met Sinterklaas, ik heb dat brein niet dat je daarvoor nodig hebt, ik heb een ander brein, een prozabrein. JB: Meerdere zelfs, Bezonken rood, Zonsopgangen boven zee, en nu gaat Kroniek van een karakter door het land, ja dus dat is het pijnlijke ervan, ik kan geen toneel schrijven maar al m’n romans komen wel op het toneel. De ik in dit verhaal schokt door die jenever maar ook door de kachel die niet warm wordt, dat heb ik in deze zin geprobeerd samen te krijgen. Ik heb nu de neiging uzelf te citeren; in de krant zei u in reactie op het bedrag dat verbonden is aan de Prijs der Nederlandse Letteren: ‘[…] een heel oeuvre.