Navalny

Zap: De VPRO zond donderdagavond Navalny uit, over de Russische oppositieleider die vergiftigd werd, maar het middel erger vond dan zijn bijna-dood.

In de laatste scène zit hij met zijn vrouw Yulia in het vliegtuig naar Moskou. De hele kist staat op stelten. Het detectivewerk wordt gedaan door een nerdy Bulgaar die in Wenen woont en werkt voor het onderzoekscollectief Bellingcat. Hij vertrouwt data, geen mensen. De film begint in 2020, de oppositieleider is net ontslagen uit een Duits ziekenhuis, waar hij in coma lag. Eén: opbellen en zeggen: „Hé, met Navalny, je weet wel, de Navalny die je wou vergiftigen.” En tactiek twee, een dodelijker aanpak, zo blijkt: bellen onder een schuilnaam en de gebelde wetenschapper zogenaamd uit hoofde van de geheime dienst details ontfutselen over de aanslag. Het oog van de wereld is vluchtig en wendt de blik voortdurend naar nieuwe helden. De Canadese filmmaker Daniel Roher richtte zijn camera op die andere man die het opnam tegen het Russische regime, en daaraan bijna bezweek: Aleksej Navalny, tegenkandidaat van Vladimir Poetin bij de presidentsverkiezingen van 2018.