1929-2022 | Remco Campert: Weemoed en vooruitstrevende literaire speelsheid ineen, dat was dichter en schrijver Remco Campert. Ooit bestormde hij als…
Het eerste gedicht ‘Op de Overtoom’ noemde criticus Kees Fens van een „superieure melancholie”. In de literaire kritiek is de titel van de bundel eigenlijk niet ter sprake gekomen, en dat is vreemd. De Amsterdamse Overtoom als locatie voor dit gedicht is treffend gekozen: ooit was de Overtoom water, nu is die van steen en asfalt. Naast zijn wekelijkse columns over Somberman en over poëzie in de Volkskrant bleef Campert zelf actief als dichter. In 1949 leerde Campert het werk van Lucebert kennen, daarna raakten ze bevriend, niet in de laatste plaats als jazzliefhebbers. Ondanks het vermeende ‘zondagskindachtige’ is Campert een dichter die diep nadenkt over wat poëzie is, wat de functie van een gedicht is in een wereld die, zoals hij die leerde kennen, geteisterd werd door de oorlog. De columnist in hem had een scherp oog voor de dagelijkse gebeurtenissen, vooral voor de politieke misstanden en ondoorgrondelijke raadsels in dit land. Campert schrijft: ‘ik geloof in een rivier/ die stroomt van zee naar de bergen/ ik vraag van poëzie niet meer/ dan die rivier in kaart brengen’. Dat is een mooi verwoorde dichterswens. De dichter Jan Campert overleed in 1943 in het concentratiekamp Neuengamme. Echo’s van dit tragische verlies van een vader keren terug in het hele oeuvre van Campert. Zij maakt van haar literaire onderzoek een zoektocht naar erotisch geluk, die haar door de uiteenlopende auteurs met groot genoegen wordt geschonken. Zij sloten in literair opzicht aan bij de beeldende kunst, zoals beoefend door schilders van de Cobra-beweging, onder wie Karel Appel en Constant. In 2018 verscheen van de hand van Mirjam van Hengel Een knipperend ogenblik. Remco Campert is weleens het ‘zondagskind’ van de Nederlandse letteren genoemd.
Schrijver Remco Campert is op 92-jarige leeftijd overleden. Dat laat de Bezige Bij, de uitgeverij van de auteur, maandag namens de familie weten.
De schrijver en dichter onderscheidde zich met een toegankelijke, luchtige stijl, maar was zelf vaak zwaarmoedig. Hoewel hij jaren tot niets kon komen, ...
Zo schreef hij in Licht van mijn leven dat hij door de straten van Amsterdam bleef lopen, "tot in een knipperend ogenblik het leven me loslaten zal". De Volkskrantlezers leefden met hem mee, want hij schreef vaak over gebeurtenissen en waarnemingen in zijn leven. In de jaren tachtig stond hij op uit de lethargie. Vanaf 1996 schreef het duo tien jaar lang als CaMu een dagelijkse column op de voorpagina van de Volkskrant. Ze namen elk drie dagen van de week voor hun rekening. De jaren daarna bleef het hem materieel goed gaan, maar kampte hij ook met een writer's block. Bovendien trok hij vanaf 1989 met zijn vriend Jan Mulder door het land voor komische voorleesavonden. Remco werd dichter nadat hij kort na de oorlog was weggestuurd van de middelbare school wegens "volharden in het nietsdoen". Met zijn vriend Rudy Kousbroek trok hij naar Parijs. Ze huurden er een morsig kamertje met één bed, waar ze om beurten in sliepen. Somberman werd een bekende literaire creatie dankzij het Boekenweekgeschenk van 1985, Somberman's actie. Hij ging voor het eerst goed verdienen, maar doordat hij altijd meer uitgaf dan er binnenkwam bleef hij in geldnood verkeren. Buiten de schrijverij was hij slordig, chaotisch en afwezig. Later zei hij dat hij veel verliefdheden had gekend, maar geen liefde. Het gelijknamige gedicht moest levenskracht uitdrukken, en liet ook zien dat dichten voor hem leven was en leven dichten.
Campert geldt als een van de belangrijkste Nederlandse dichters van na de Tweede Wereldoorlog.
Hij heeft zijn vader, die in 1943 in concentratiekamp Neuengamme om het leven kwam, nauwelijks gekend, maar was net als hij een rokkenjager die zeer veel rookte en dronk. Van de opbrengst van zijn verzamelde verhalen, Campert compleet uit 1972, kon hij een notariswoning in Frankrijk kopen. In 1976 verfilmden Ate de Jong en Orlow Seunke vier verhalen van Campert onder de titel Alle dagen feest. Bij het grote publiek brak hij in 1961 door met zijn roman Het leven is vurrukkulluk, over een dag uit het lege bestaan van een groep Amsterdamse jongeren. Campert wordt gezien als een van de belangrijkste naoorlogse dichters. "Hiermee verliest de Nederlandstalige literatuur een virtuoos auteur en een van haar meest geliefde schrijvers."
Remco Campert was een veelzijdige schrijver en een wat ongrijpbare man. Zijn rijke en immense oeuvre – poëzie, verhalen, romans en columns – is lic...
Remco Campert was een veelzijdige schrijver en een wat ongrijpbare man. Zijn rijke en immense oeuvre – poëzie, verhalen, romans en columns – is lichtvoetig ...
Remco Campert is op 92-jarige leeftijd overleden. Biograaf Mirjam van Hengel haalt herinneringen op aan de man die zich in de eerste plaats dichter...
Schrijver en dichter Remco Campert is zondag- op maandagnacht op 92-jarige leeftijd overleden in zijn woonplaats Amsterdam. Dat meldt zijn uitgeverij De ...
Schrijver Remco Campert veegde alle literaire pretenties weg. Op luchtige toon richtte hij zich vanaf de jaren zestig op een nieuwe generatie lezer...
Schrijver Remco Campert veegde alle literaire pretenties weg. Op luchtige toon richtte hij zich vanaf de jaren zestig op een nieuwe generatie lezer...
Schrijver en dichter Remco Campert is op 92-jarige leeftijd overleden. Zijn uitgeverij De Bezige Bij maakte het nieuws namens de familie bekend.
Daarnaast publiceerde hij talloze columns. Hij schreef ruim honderd romans, verhalenbundels en gedichtenbundels. Schrijver en dichter Remco Campert (92) overleden
Dichter en schrijver Remco Campert is op 92-jarige leeftijd overleden. Op sociale media klinken veel bedroefde reacties.
In 1943 hoorde hij op jeugdige leeftijd dat zijn vader was omgekomen in een concentratiekamp. Zo had hij jaren een column met Jan Mulder in de Volkskrant (CaMu). In de jaren zeventig, toen Campert al bekend was, raakte hij door huwelijksperikelen en drankgebruik in een crisis en leek het even gedaan met zijn schrijverschap. De Gouden Ganzenveer nam hij in 2011 in ontvangst. Campert geldt als een van de belangrijkste auteurs van Nederland. Hij schreef, naast Het leven is vurrukkulluk, ook bekende boeken als Liefdes Schijnbewegingen (1963), Tjeempie! of Liesje in Luiletterland (1968) en Tot Zoens (1986). Het werk van Campert wordt gekenmerkt door een weemoedige, ironische toon. Zijn leven was vurrukkulluk en hij heeft het tot op hoge leeftijd ten volle geleefd. Schrijver en dichter Remco Campert is afgelopen nacht op 92-jarige leeftijd overleden in zijn woonplaats Amsterdam. Op sociale media klinken uiteraard vooral bedroefde reacties.
Jan Mulder, Sheila Sitalsing, Arnon Grunberg en Bert Wagendorp over dichter, schrijver en columnist Remco Campert. 'Hij was nooit te betrappen op g...
Jan Mulder, Sheila Sitalsing, Arnon Grunberg en Bert Wagendorp over dichter, schrijver en columnist Remco Campert. 'Hij was nooit te betrappen op g...
Jan Mulder, Sheila Sitalsing, Arnon Grunberg en Bert Wagendorp over dichter, schrijver en columnist Remco Campert. 'Hij was nooit te betrappen op g...
In 1977 interviewde Frank van Dijl aan de vooravond van Poetry International de dichter Remco Campert. De dichter zat net wat in een impasse. Presenteren.
Dat zeg ik niet blufferig, maar het was een van die fenomenen dat je dat Misschien zou ik moeten zeggen: “Ik schrijf niet meer”, maar dat is onzin, want ik schrijf wèl. Trainen. Maar jonge dichters trainen, ik weet niet hoe dat zou moeten. In het begin had ik het idee: nou hoef ik even niet meer, wat onzin is, je moet toch gewoon doorwerken. Het moet verder gaan dan ooit, je moet eigenlijk opnieuw beginnen — het is een soort nieuwe verovering van iets. Je merkt dat je aan het veranderen bent. Het lijden in de wereld terwijl jij er comfortabel bijzit — dat bevordert de poëzie niet.’ Enfin, het is goed gegaan, ik weet dat ik het aan kan. Je moet niet vergeten dat er een groot leeftijdsverschil was. ‘Ik zeg niet dat ik niet geleden heb aan dat idee. Nou geloof ik ook wel dat wij een uitzonderlijke generatie vormden, de vijftigers, de oorlogsgeneratie.’ Er is sprake van een pas op de plaats, een paar jaar al.
De dag waarop bekend werd dat Remco Campert is overleden is ook voor Jan Mulder een ontroerende dag. De twee trokken jarenlang samen door Nederland om als ...
Schrijver en dichter Remco Campert is op 92-jarige leeftijd overleden. Campert kreeg grote bekendheid met het boek 'Het leven is vurrukkulluk' (1961) en ...
Met deze laatste en met schrijver Bart Chabot, toerde Campert nog op 80-jarige leeftijd langs de Nederlandse theaters. Campert geldt als een van de belangrijkste auteurs van Nederland. Zijn roman 'Het leven is Vurrukkulluk' wordt beschouwd als een klassieker in de Nederlandse literatuur. Dankzij de grote toegankelijkheid van zijn schrijven is zijn proza, maar ook zijn poëzie bij een groot publiek geliefd.
Leestips: Van weemoedige, jazzy poëzie naar tintelend proza vol wulps verlangen: vijf tips voor wie de boeken én gedichten van Remco Campert (1929-2022) ...
Over de ontknoping waren de recensenten niet te spreken, maar de weg daarnaartoe was interessant genoeg om Een liefde in Parijs toch te noemen als een van de boeken die Camperts oeuvre karakteriseren. Ik bevestig/ dat ik leef, dat ik niet alleen leef’), en die gek en vrij is (‘Voltaire had pokken, maar/ genas zichzelf door o.a. te drinken/ 120 liter limonade: dat is poëzie.’) Inmiddels leeft de titel voort als Instagram-account dat dagelijks een gedicht (van allerhande dichters) onder duizenden volgers verspreidt. Met name de conclusie, die Camperts engagement toonde: „jezelf een vraag stellen/ daarmee begint verzet// en dan die vraag aan een ander stellen”. Campert versterkte er meteen zijn reputatie mee als schrijver van de liefde en het leven, die lezers al kenden uit zijn tintelende prozadebuut, de feestelijke verhalenbundel Alle dagen feest (1955). De roman ving de vrijheid van de jaren zestig, die helemaal Camperts tijd was: het ging over jong zijn en wat willen, over verlangens en ledigheid. Het canoniek gedicht ‘Lamento’, dat even weemoedig als jazzy is – zeker wanneer Campert het voorleest, zoals tijdens een zeer memorabel optreden op de Nacht van de Poëzie in 2014 mag niet ontbreken in deze leestips. De in Den Haag geboren en in woonplaats Amsterdam overleden Campert schreef naast poëzie en romans, ook scenario’s en columns.
We mogen rustig aannemen dat Remco Campert gevoetbald heeft, zelfs in clubverband. Dat schreef hij zelf namelijk. Remco Campert in 1963, foto Eric Koch via ...
‘Het veld was omringd door hoge dennebomen, maar gelukkig niet door publiek.’ Er volgden negentig minuten van wanhoop, die een onverbiddelijk einde maakte aan alle fantasieën, van Campert. die betrekking hadden op de voetbalsport. Vond je het de moeite waard? Campert was toen een jaartje of dertien of veertien oud, dromend van een indrukwekkende loopbaan als sportman.
'De Nederlandstalige literatuur verliest een virtuoos auteur en een van haar meest geliefde schrijvers', schreef uitgever De Bezige Bij bij de dood...
Naar aanleiding van het overlijden van Remco Camper blikt Kunststof terug op het nalatenschap van de schrijver en dichter met acteur en dichter Ramsey Nasr, ...
Maar los van de persoon Remco, en los van de schrijver: hij was de allerlaatste van een generatie. Hij was een groot columnist. Eigenlijk was hij een soort lampje. In de uitgeverij was een klein kamertje in gereedheid gebracht en een wc was omgebouwd tot douche. "Zijn columns waren heel verfijnd, en hij was natuurlijk ook ontzettend geestig. Maar hij was een lichtvoetig schrijver, die lichtheid vond hij zelf heel belangrijk."
Overal hier in huis staan of liggen boeken, maar er is één kast met daarin de boeken die ik altijd meteen wil kunnen vinden. Om het een beetje pathetisch te ...
De cynische schilder en zijn grote liefde Angst voor het witte papier heeft dichter en schrijver Remco Campert niet. Bijna elk jaar komt er wel een nieuwe.
De laatste schilderijen zijn vernield, waaronder het zelfportret dat hij schilderde na het vertrek van Cissy uit zijn leven. Van Otterlo is er niet rouwig om, het past wel bij de nieuwe start die hij wil maken. Hij komt tot het inzicht dat zij de grootste liefde in zijn leven is geweest. De herinneringen aan Cissy komen op als hij het bericht van haar dood krijgt. Van Otterlo leeft met zijn hoofd sowieso in het verleden. Hendrik van Otterlo, wereldberoemd kunstschilder, heeft het in Het satijnen hart een stuk moeilijker.