Wout van Aert

Wout van Aert kan alles en wie alles kan, kan toch ook de Tour de France winnen? Het is een theorie die in België weer volop wordt omarmd, nu Van Aert in de ...

Dat hij zich maar concentreert op de groene trui, ritzeges en de klassiekers. Er zit ongeveer 0,6 watt per kilogram lichaamsgewicht verschil tussen Wout zijn drempel en de drempel van de beste klassementsrenners. Tenzij er geen steile aankomsten bergop zijn en de Tour wegblijft uit het hooggebergte. En het kan zeker dat hij zo'n renner is die in een grote ronde één slechte dag heeft waarop hij alles verliest. Het is een theorie die in België weer volop wordt omarmd, nu Van Aert in de achttiende Touretappe als derde boven kwam op de Hautacam. 'Ik denk dat hij de Tour ooit kan winnen, ja', zegt de Texaan zelfs.

Na zijn 3e plaats op Hautacam zijn heel wat Belgische wielerfans gaan dromen van een mogelijke podiumplaats in de Tour voor Wout van Aert.

"Ik kan niet meer wensen dan hoe het nu gaat. Ik ga mezelf daar niet aan wagen." Het was de enige bergrit in deze Tour waar ik voluit tot de finish heb gereden."

De vraag rees opnieuw: kan Wout van Aert zelf eens voor een klassement gaan in een grote ronde? Iedereen had er wel een mening over. Nico Mattan brak een lans ...

Tot hij de groten nog eens op afstand rijdt in de Tour van 2023? De vraag rees opnieuw: kan Wout van Aert zelf eens voor een klassement gaan in een grote ronde? Maar Wout zelf tempert de verwachtingen: "Soms moet je eens blij zijn met hoe het nu gaat en dat ben ik heel erg", klinkt het bij Sporza.

Wout van Aert was donderdagavond te gast in de De Avondetappe bij de NOS, de Nederlandse tegenhanger van Vive le Vélo. Daarin blikte hij onder meer vooruit ...

Voor een tijdrit heeft Van Aert normaal een op maat gemaakt pak van kledijsponsor Agu. Uit tests in de windtunnel voor de Tour bleek dat dit pak bijna een halve minuut tijdwinst moet opleveren in een tijdrit van 40 kilometer. “Omdat ik in de groene trui rijd, moet ik ook in een groen tijdritpak van de organisatie starten. “Ik moet mijn normale pak inruilen voor eentje van de organisatie.”

Moet Wout van Aert na zijn fenomenale prestaties in deze Tour in de toekomst op de gele trui mikken? Neen. Omdat het simpelweg niet realistisch is.

Maar zeker Pogacar heeft al bewezen dat hij dat ook aankan.Conclusie: waarom zou Wout van Aert een nieuwe weg moeten inslaan waarbij hij allerminst de garantie heeft dat die leidt naar het allerhoogste, de gele trui in Parijs? Een weg waarop de Kempenaar zich zou moeten uithongeren. Met het risico dat hij het plezier in het koersen zal verliezen, zoals Wiggins na zijn Tourzege.Van Aert heeft nochtans de ambitie om een zo breed mogelijk palmares uit te bouwen, zoals zijn stadsgenoot Rik Van Looy. Hij wil zich niet louter beperken tot de kasseiklassiekers en graag alle monumenten, tot en met Luik-Bastenaken-Luik en Il Lombardia, op zijn erelijst zetten. En die hij ook daarna niet rap zal verlaten.Het is niet omdat ons land al sinds 1976 geen eindzege in de Tour kon vieren, dat we Wout van Aert dat, in alle euforie van deze editie, moeten opdringen. En die hij, op zijn nu 27e, de eerstkomende jaren ook niet zal laten vallen voor een onzekere gele droom.Zelfs als Van Aert al die hokjes kan aanvinken, zal hij allicht ook nuchter en realistisch genoeg blijven om te beseffen dat de Tour wínnen boven zijn schijnbaar buitenaardse limiet ligt. Zijn achterstand boven op de Altiport 007 van Peyragudes: 21 minuten en 21 seconden op Pogacar en Vingegaard. Zoals Van Aert ook op La Planche des Belles Filles (11 minuten), in Châtel (11 minuten), op de Col du Granon (17 minuten), Alpe d'Huez (15 minuten) en in Mende (6,5 minuten) ver na zijn ploegmaat Vingegaard eindigde. Waardoor hij nu, als 23e in het algemene klassement, op 1 uur en bijna 34 minuten van de Deen staat.Met evenwel ook de nuance dat die achterstand nooit zo groot was geworden als Van Aert in veel van die etappes, zoals op Alpe d'Huez, niet voor Vingegaard had moeten werken. Al moet je ook dat in zijn context plaatsen: Van Aert begon met een voorsprong van 2'36'' aan de slotklim en eindigde uiteindelijk op 2'10'' van Jonas Vingegaard. Verschil qua totale klimtijd: 4'46''. Uiteraard zou dat verschil niet zo groot geweest zijn als Van Aert niet al de hele dag voorop had gereden. Of niet was meegegaan in een vroege ontsnapping - soms zelfs een nutteloze vlucht, zoals die naar Longwy.In tijden waarin de Tourorganisatie steeds steilere cols opzoekt, zou het tijdsverlies in het hooggebergte van zelfs een afgeslankte Wout van Aert echter te hoog oplopen. Met name de laatste twee jaar, door de ontbolstering van eerst Tadej Pogacar en nu ook Jonas Vingegaard. Een niveau dat Van Aert nooit zal kunnen bereiken, zelfs niet met x aantal kilogram gewichtsverlies - en zelfs dat biedt geen garantie. Hij moest van de ploegleiding echter inhouden en kreeg daarvoor ook een groot deel van zijn eigen geletruipremie (een paar honderdduizend euro's) als beloning.In die periode had Wout van Aert misschien ook de Tour kunnen winnen of minstens het podium kunnen halen. Om de doodeenvoudige reden die Marc Lamberts, de coach van Wout van Aert, al meermaals heeft aangehaald: dat de Kempenaar te veel kilo's zou moeten kwijtraken om in élke zware bergrit tot het einde met Jonas Vingegaard en Tadej Pogacar mee te kunnen.Heel concreet: Van Aert weegt nu zo'n 77 kilogram, de Sloveen en de Deen minstens 10 tot zelfs 17 kilogram minder. Als ASO opnieuw meer dan 100 tijdritkilometers op het Tourmenu zet.'Hoe mooi die als'en ook klinken, en hoe ongezien Van Aert als duizendpoot ook is: de Tour wínnen, of zelfs het podium halen, het blijft wishful thinking.

Niet die Deen. Die wordt overal koninklijk in het zadel geholpen. Van Aert doet alles op eigen kracht. Van Aert is de Pieter Omzigt op wielen. Hij sjouwt en ...

Ik stak eerst een vinger in de lucht voor mijn 1963 overleden vader (toen was ik nog kind), vervolgens één voor mijn moeder die in 2002 volgde en tenslotte een derde voor die Rotterdamse mobiliteitswethouders die met het handhaven van die éénbaansroute op de Pleinweg en de ’s Gravendijkwal volkomen schijt hebben aan de bezoekers van het Erasmus MC. Maar die laatste hommage, dat was er één met de middelvinger. En dat is nou net het verraderlijke aan emoties, want die nummer 2 had waarschijnlijk ook een familielid voor wie hij aan de finish een hommage in gedachten had. Dus kreeg ik gelijk de ziekte in op die vrijer die hem tientallen kilometers in de bergen op de hielen had gezeten. Maar in dat geval is het uit ergernis. Maar dat komt door de leeftijd. Ik was geroerd door het eerbetoon van Houle. Hij maakte vlak voor de meet met één vinger in de lucht een rechtstreekse wifi-verbinding met de hemel. Die was al bijna over de finish, maar kon nog net op tijd remmen. Toen de Canadees Hugo Houle dinsdag zijn ritzege in de Tour opdroeg aan zijn overleden broer hield ik het ook niet droog. Dus toen Jonas vacuüm verpakt gisteren drie kilometer voor de finish door een helper droog gedept en bezout werd achtergelaten wist ik: die gaat de show stelen. Zo’n wielervrouw krijgt trouwens aan het einde van de zomer wel een raar gekleurde vent thuis. Van Aert is de Pieter Omzigt op wielen. Die Deen, dat is Jonas Jonas Vingegaard. Vriendelijk mannetje met een melkmuiltje.

Ik ben er eens goed op gaan letten, maar wielrenners hebben geen plakplaatjes. Er is voor het oog nagenoeg niks ingebrand. Bij niet één. Misschien dat er thuis ...

Ik stak eerst een vinger in de lucht voor mijn 1963 overleden vader (toen was ik nog kind), vervolgens één voor mijn moeder die in 2002 volgde en tenslotte een derde voor die Rotterdamse mobiliteitswethouders die met het handhaven van die éénbaansroute op de Pleinweg en de ’s Gravendijkwal volkomen schijt hebben aan de bezoekers van het Erasmus MC. Maar die laatste hommage, dat was er één met de middelvinger. En dat is nou net het verraderlijke aan emoties, want die nummer 2 had waarschijnlijk ook een familielid voor wie hij aan de finish een hommage in gedachten had. Dus kreeg ik gelijk de ziekte in op die vrijer die hem tientallen kilometers in de bergen op de hielen had gezeten. Maar in dat geval is het uit ergernis. Maar dat komt door de leeftijd. Ik was geroerd door het eerbetoon van Houle. Hij maakte vlak voor de meet met één vinger in de lucht een rechtstreekse wifi-verbinding met de hemel. Die was al bijna over de finish, maar kon nog net op tijd remmen. Toen de Canadees Hugo Houle dinsdag zijn ritzege in de Tour opdroeg aan zijn overleden broer hield ik het ook niet droog. Dus toen Jonas vacuüm verpakt gisteren drie kilometer voor de finish door een helper droog gedept en bezout werd achtergelaten wist ik: die gaat de show stelen. Zo’n wielervrouw krijgt trouwens aan het einde van de zomer wel een raar gekleurde vent thuis. Van Aert is de Pieter Omzigt op wielen. Die Deen, dat is Jonas Jonas Vingegaard. Vriendelijk mannetje met een melkmuiltje.

Vorig jaar presteerde Wout van Aert het onmogelijk geachte door zowel bergop, in een tijdrit als op de Champs-Elysées te winnen.

Laten we vooral waarderen hoe geweldig het is om te zien hoe deze jongens koersen in plaats van ze nog onmogelijkere doelen te stellen. Wanneer Van Aert de komende dagen nog een paar succesvolle hoofdstukken aan zijn indrukwekkend Tour-boek toevoegt, zal de discussie alleen maar verder oplaaien. Hij is nu zeker van de groene trui, greep gisteren net naast de bolletjestrui en zoals dat vaak gaat met dergelijke prestaties, roept dat vragen op over Van Aerts toekomst? Twee zeges erbij zou ook al mooi zijn", sluit de Duitser af met een knipoog. Als hij dat kunstje dit jaar zou kunnen herhalen, zou hij zijn sterke prestaties van toen zelfs met een overwinning verbeteren. Een ongezien prestatie, zeker door Jasper Philipsen, die juichend als tweede over de meet kwam.

Wout van Aert heeft vanaf dag 1 in Kopenhagen de Ronde van Frankrijk kleur gegeven. Hij heeft de groene trui al stevig om de schouders en had de be...