Lieke Marsman

Filosoof en Dichter des Vaderlands Lieke Marsman geldt als een van de meest gelauwerde en aansprekende dichters van haar generatie.

Je kunt de beste fragmenten en alle afleveringen van Zomergasten terugkijken bij Gids.tv. Alle fragmenten uit deze uitzending Lieke Marsman in Zomergasten over geamputeerde arm: "Dit kwam er eventjes tussendoor" Bekijk deze video » Ongeneselijk zieke Lieke Marsman: "Dat gevoel van 'ik wil blijven leven' is zó sterk" Bekijk deze video » Bekijk ook Derk Sauer in Zomergasten over Russische propaganda: "Jullie zijn gebrainwasht" Bekijk deze video » Derk Sauer in Zomergasten over Rusland in de jaren negentig: "Enorme doorbraak" Bekijk deze video » TaalmonstersLieke Marsman vertelt in Zomergasten over taalmonsters en de betekenis van taal: "Er wordt door overheidsapparaten, ook in Nederland, vaak taal geproduceerd die nergens op slaat!" Filosoof en Dichter des Vaderlands Lieke Marsman geldt als een van de meest gelauwerde en aansprekende dichters van haar generatie.

Zelden zoveel positieve reacties gelezen op een Zomergastenaflevering. Bijna iedereen was positief, alleen Teunis Bunt begon een beetje te mopperen.

Zo zijn we geworden.https://t.co/GbJ1uLL9aX Ik had liever wat meer balans gewild.#ZG22 — Teunis Bunt (@TeunisBunt1)August 14, 2022 — Teunis Bunt (@TeunisBunt1)August 14, 2022 Wat alles, dit. Wat mooi. — Teunis Bunt (@TeunisBunt1)August 14, 2022 — Teunis Bunt (@TeunisBunt1)August 14, 2022 — Teunis Bunt (@TeunisBunt1)August 14, 2022 — Teunis Bunt (@TeunisBunt1)August 14, 2022 — Teunis Bunt (@TeunisBunt1)August 14, 2022 — Teunis Bunt (@TeunisBunt1)August 14, 2022

RECENSIE - “Hebben we nog meer context nodig?”, vroeg presentatrice Janine Abbring aan zomergast/dichter/filosoof Lieke Marsman voorafgaand aan het ...

In een Polygoonjournaal uit 1949 sprak ze op haar tachtigste verjaardag het vertrouwen uit dat de jeugd dapper en vastberaden de goede paden zou inslaan om zo de mensheid naar het ware geluk en naar de vrede te brengen. “O”, zei Marsman zonder al te lang nadenken, “ik vind het alle drie even makkelijk.” Om daaraan toe te voegen dat het oké is om ergens in te geloven wat niet waar blijkt te zijn. Ook Holst was dus niet bang de lat zo hoog mogelijk te leggen en, amper vier jaar na een van de donkerste periodes uit de geschiedenis van de mensheid, de hoop op langdurige vrede bij de jeugd neer te leggen. Na het wat mij betreft mooiste fragment van de avond (waarin schrijver Svetlana Alexievich in de documentaire Lyubov een bevriende modeontwerper vragen stelt over de liefde), vroeg Janine Abbring wat Marsman het eenvoudigste vond om in te geloven: in de liefde, in aliens of in leven na de dood. Naast de bijbel en aliens, bleek ze ook ineens open te staan voor de mogelijkheid van een leven na de dood. Zo had ik er nooit naar gekeken, maar ik vind het een steekhoudend argument. Om met Kouwenaar te spreken: de avond barstte van de emotie, maar wel op een afgekoelde manier. Niet dat ze daar nu écht in geloofde, maar dat ze er alleen al in wilde geloven was al ongelooflijk. Maar Marsman beperkte zich niet bepaald tot de kerk om troost en zingeving te zoeken, ze wisselde de bijbel net zo makkelijk in voor aliens. Net als in haar gedichten, bleek ze in staat om de emotie niet te zwaar te maken. Om er lucht in aan te brengen zonder de ernst van haar situatie tekort te doen, integendeel. De documentaire Totaal Witte Kamer heeft dezelfde titel als de dichtbundel die en het gedicht dat Kouwenaar schreef na de dood van zijn vrouw.

Janine Abbring interviewde de schrijver, filosoof en (jongste) Dichter des Vaderlands over haar ideale televisieavond. Aan bod kwam onder meer de documentaire ...

Dat is ook prima, dat is ook waardig.” Reacties komen volgens Marsman en Abbring van mensen die niet direct met de dood (van iemand) te maken hebben. De woorden van Lieke Marsman over ziekte en dood leverden op sociale media veel reacties op. Al was het alleen maar om iedereen na te laten denken over hun eigen ‘in leven zijn’ en de gepaste nederigheid die daar bij hoort. En #vertraagtaal het woord van het jaar.” En Hans: „Ik mag aannemen dat Lieke Marsman nu elke week aanschuift bij maakt niet uit welke talkshow… Slechts vijf weken voor de uitzending van Zomergasten gisteravond, is bij Lieke Marsman haar rechterarm geamputeerd. Zo van ‘neem morfine en doe het gewoon op een lekkere manier’. Maar ik snap die mensen (die de dood in ogen kijken, red.) heel goed. Het is de juiste beslissing, want ik zie hier nu met minder pijn denk ik, dan dat ik het niet had gedaan.” Dankjewel Lieke Marsman, jouw liefde voor taal en het leven zijn heel inspirerend. Maar het blijkt een heel landschap te zijn, waar ik al een jaar in rondzweef. Lieke Marsman (Den Bosch, 1990) was gisteravond de vierde gast in televisieprogramma VPRO Zomergasten. Janine Abbring interviewde de schrijver, filosoof en (jongste) Dichter des Vaderlands over haar ideale televisieavond. „Alle manieren van sterven zijn goed”, zei Lieke Marsman tegen Janine Abbring over het onderwerp dat niet te vermijden was. Over alle verschillende fases waar je doorheen gaat als je hoort dat je niet lang meer te leven hebt.

ZAP: Dichter Lieke Marsman wilde het in Zomergasten eerst hebben over ufo's, tennis, poëzie, alvorens ze over haar dodelijke ziekte begon. Vijf weken nadat…

Het slotwoord is weer aan een dichter: Henriette Roland Holst. Zij spoort de jeugd aan de taak goed te volbrengen. Dat haar ziekte haar „volledig consumeert” en dat ze ook wel snapt dat na 4,5 jaar ziekte het nieuwtje voor anderen er wel van af is. Lieke Marsman durft inmiddels van zichzelf te zeggen dat ze een „gevoelsdichter” is – ze is voorbij de schaamte daarover. Ze eisen bijna een sein, ook al betwijfelen ze of ze het zullen geloven als het zich aandient. De televisie-avond componeerde ze als een gedicht, zei ze tegen het einde van de avond. De Roemeense Herta Müller verafschuwde de taal van de dictator in haar land zo, dat ze een nieuwe manier moest vinden om woorden te rangschikken in een gedicht. Die wil tot geloven zit ook in het fragment uit de film Surviving Death. Een ouderpaar probeert een teken, een signaal te ontlokken aan hun dode kind. Een leven aan de andere kant. Lieke Marsmans jeugdigheid zie je in haar solidariteit met een jonge, Britse milieu-activist die in Good Morning Britain wordt gekapitteld door én de presentator én een gast die de demonstraties afdoet als één groot „ecofestival” voor mooi-weer-activisten. Dat is een gemoedstoestand die Lieke Marsman herkent. Lieke Marsman kiest vervolgens een omweg, die voor haar een uitweg is. Natuurlijk was Lieke Marsman, 9 jaar toen ze de tenniswedstijd zag, voor de jongste speelster.

Maar gaandeweg de uitzending zag Lips dichter des vaderlands Lieke Marsman vermoeid raken. Slechts vijf weken nadat haar rechterarm en schouder waren geamputeerd zat ze tegenover presentator Jeanine Abbring voor drie uur live televisie.

"Het is een klein wonder dat je hier nu zit", zegt interviewer Janine Abbring tegen Lieke, die de amputatie vijf weken geleden onderging.

“Ik zit hier nu denk ik met minder pijn dan wanneer ik het niet had gedaan.” “Ik heb dat niet gedaan. Dit moest geregeld worden”, vertelt Lieke. “Het was een hele heftige operatie, maar nu moet ik weer naar de volgende stap.”

Han Lips schrijft elke dag over wat hij ziet op tv. Vandaag: Lieke Marsman bij Zomergasten.

ZAP: Dichter Lieke Marsman wilde het in Zomergasten eerst hebben over ufo's, tennis, poëzie, alvorens ze over haar dodelijke ziekte begon. Vijf weken nadat…

Het slotwoord is weer aan een dichter: Henriette Roland Holst. Zij spoort de jeugd aan de taak goed te volbrengen. Dat haar ziekte haar „volledig consumeert” en dat ze ook wel snapt dat na 4,5 jaar ziekte het nieuwtje voor anderen er wel van af is. Lieke Marsman durft inmiddels van zichzelf te zeggen dat ze een „gevoelsdichter” is – ze is voorbij de schaamte daarover. Ze eisen bijna een sein, ook al betwijfelen ze of ze het zullen geloven als het zich aandient. De televisie-avond componeerde ze als een gedicht, zei ze tegen het einde van de avond. De Roemeense Herta Müller verafschuwde de taal van de dictator in haar land zo, dat ze een nieuwe manier moest vinden om woorden te rangschikken in een gedicht. Die wil tot geloven zit ook in het fragment uit de film Surviving Death. Een ouderpaar probeert een teken, een signaal te ontlokken aan hun dode kind. Een leven aan de andere kant. Lieke Marsmans jeugdigheid zie je in haar solidariteit met een jonge, Britse milieu-activist die in Good Morning Britain wordt gekapitteld door én de presentator én een gast die de demonstraties afdoet als één groot „ecofestival” voor mooi-weer-activisten. Dat is een gemoedstoestand die Lieke Marsman herkent. Lieke Marsman kiest vervolgens een omweg, die voor haar een uitweg is. Natuurlijk was Lieke Marsman, 9 jaar toen ze de tenniswedstijd zag, voor de jongste speelster.

Dichter Lieke Marsman wil vasthouden wat er is, al zal ze geen lang leven hebben. “Natuurlijk raak ik een arm kwijt, natuurlijk overkomt mij dit wé...