Tasmaanse tijger

Australische en Amerikaanse wetenschappers denken in staat te zijn de uitgestorven Tasmaanse tijger weer tot leven te wekken. Ze hopen met stamcellen en ...

Het idee is om de cellen van de muis zo aan te passen dat het uit kan groeien tot een Tasmaanse tijger. Professor Ecologie Euan Ritchie van de universiteit in Melbourne vraagt zich in de Financial Times af of de populatie straks in staat is om zichzelf in stand te houden. Dan is het net Jurassic Park.” Daarnaast zijn er vraagtekens bij de miljoenen dollars die in het project gestoken worden om een uitgestorven diersoort te redden, terwijl er vele levende dieren op de rand van uitsterven staan. De nog bestaande diersoort die qua DNA het dichtst in de buurt komt van de Tasmaanse tijger is een buidelmuis. In internationale media is ook kritiek op het plan, omdat wetenschappers ingrijpen in de natuur. De laatste Tasmaanse tijger stierf in de jaren 30 van de vorige eeuw, al zijn er sindsdien veel mensen die beweren een exemplaar gezien te hebben.

Over 10 jaar hopen wetenschappers een baby-buidelwolf te kunnen voorstellen, zowat 100 jaar nadat het laatste exemplaar is overleden.

Volgens Pask is de Tasmaanse tijger een goede kandidaat voor de-extinctie, omdat de soort relatief onlangs is uitgestorven, en het DNA dus nog vrij recent en van goede kwaliteit is. Het is niet de eerste keer dat de mens heeft geprobeerd om de iconische Tasmaanse tijger weer tot leven te wekken. Maar nu zou de Tasmaanse tijger wel eens een symbool kunnen worden van zogenoemde "de-extinctie", het opnieuw tot leven wekken van een uitgestorven diersoort. Colossal Biosciences, een bedrijf in de Amerikaanse staat Texas dat eerder al aangekondigde de mammoet opnieuw tot leven te willen wekken, wil nu hetzelfde proberen voor de buidelwolf. Het behoort tot de familie van de Thylacinidae van roofbuideldieren. Sommige experts zijn enthousiast, anderen zijn sceptisch en noemen het sciencefiction om een uitgestorven soort weer tot leven te wekken.

Een Australisch-Amerikaans onderzoeksteam gebruikt daarvoor onder meer gentechnologie. De Tasmaanse tijger stierf in 1936 uit.

Zo noemt universitair hoofddocent Jeremy Austin van het Australische centrum voor oeroud dna de zogeheten de-extinctie - het terugdraaien van een uitsterving - een "sprookjeswetenschap". Volgens hem kan er beter worden geïnvesteerd in het beschermen van diersoorten die nog leven, maar die wel met uitsterven worden bedreigd. Steven van der Mije van natuurhistorisch museum Naturalis in Leiden legt uit hoe dat werkt: "Het is platgezegd een kwestie van knippen en plakken. Bovendien is de vraag of, als alles lukt, het gecreëerde organisme echt een Tasmaanse tijger is zoals die tot begin vorige eeuw leefde. Het dna van de buidelwolf is bewaard gebleven. Hoofdonderzoeker Andrew Pask van de universiteit van Melbourne hoopt dat het onderzoeksteam over tien jaar een Tasmaanse babytijger kan presenteren.

Bijna 100 jaar geleden stierf het dier uit, maar een team van Australische en Amerikaanse onderzoekers willen de Tasmaanse tijger nu weer tot leven wekken.

De wetenschappers kunnen aantonen dat ze met hun nieuwe techniek een dier tot leven kunnen wekken, maar moet je zo'n onderzoek willen alleen omdat je het cool vindt?" "Bij een quoll komt het DNA voor een groot deel overeen met dat van de Tasmaanse tijger. Zo noemt Jeremy Austin, een Australische deskundige op het gebied van DNA, het weer tot leven wekken van uitgestorven dieren een Het is überhaupt de vraag of ze het zouden overleven in deze tijd." Van der Mije: ''Het idee is nu dat ze DNA gaan pakken van een soort die heel erg lijkt op de Tasmaanse tijger. "Tot op heden is al een paar keer geprobeerd om een uitgestorven dier weer tot leven te wekken. Bij deze poging gaan ze niet voor het DNA van een overleden Tasmaanse tijger. Bijna 100 jaar geleden stierf het dier uit, maar een team van Australische en Amerikaanse onderzoekers willen de Tasmaanse tijger nu weer tot leven wekken. Nu willen mensen het dier weer tot leven wekken. De Tasmaanse tijger, die leefde op het Australische eiland Tasmanië, dankt zijn naam aan de strepen op zijn rug. Uit angst dat de Tasmaanse tijger alle schapen op het eiland zou opeten, werd hij opgejaagd en afgemaakt door mensen. Met een nieuwe gentechnologie moet de tijger over tien jaar weer rondlopen in de natuur.

Een Australisch-Amerikaans onderzoeksteam gebruikt daarvoor onder meer gentechnologie. De Tasmaanse tijger stierf in 1936 uit.

Zo noemt universitair hoofddocent Jeremy Austin van het Australische centrum voor oeroud dna de zogeheten de-extinctie - het terugdraaien van een uitsterving - een "sprookjeswetenschap". Volgens hem kan er beter worden geïnvesteerd in het beschermen van diersoorten die nog leven, maar die wel met uitsterven worden bedreigd. Steven van der Mije van natuurhistorisch museum Naturalis in Leiden legt uit hoe dat werkt: "Het is platgezegd een kwestie van knippen en plakken. Bovendien is de vraag of, als alles lukt, het gecreëerde organisme echt een Tasmaanse tijger is zoals die tot begin vorige eeuw leefde. Het dna van de buidelwolf is bewaard gebleven. Hoofdonderzoeker Andrew Pask van de universiteit van Melbourne hoopt dat het onderzoeksteam over tien jaar een Tasmaanse babytijger kan presenteren.