Theo Maassen

Cabaret: Voor zijn elfde solo lijkt Theo Maassen weinig inspiratie te hebben gehad. Hij heeft zich dan wel bekwaamd in de limerick, maar 'Onbekend terrein'…

In Onbekend terrein geeft Maassen telkens het gevoel dat je op het punt staat iets interessants of belangrijks te weten te komen. Het idee dringt zich op dat hij vooral een lijstje aan het afwerken is: drugs, iets over seks, de anus. Het is jammer dat zo’n verhaal vervolgens voortdurend vroegtijdig in de kiem wordt gesmoord, bijvoorbeeld als Maassen stelt dat we juist de mensen moeten wantrouwen die zeker zeggen te weten dat ze geen racist zijn. Maassen lijkt het graag te willen hebben over doorgeslagen correctheid, maar zonder originele invalshoeken blijft dit ook bij hem een onderwerp dat de gebruikelijke clichés wakker kust. Het lijkt of Maassen niet goed heeft kunnen bepalen waar hij het over wilde hebben, dus vecht hij op alle fronten een beetje. In Onbekend terrein gebeurt dit niet en blijven alle vragen van Maassen in de lucht hangen zonder begin van een antwoord.