Maryam Hassouni

De 37-jarige actrice zegt meerdere keren slachtoffer te zijn geweest van seksueel grensoverschrijdend gedrag.

Met haar boek ‘Wat de Fak’ neemt @Maryam_Hassouni afscheid van de tv- en filmwereld en beschrijft ze een cultuur waarin racisme, seksisme en grensoverschrijdend gedrag meer regel dan uitzondering zijn. Volgens de raad zijn medewerkers in de cultuur- en mediasector extra kwetsbaar, onder meer vanwege de prestatiecultuur in de branche en doordat fysiek contact soms onderdeel is van het werk. Ze schrijft over pesterijen, intimidatie en grensoverschrijdend gedrag in haar latere carrière, onder meer op de set van een tv-serie die nu nog steeds loopt. In berichten over grensoverschrijdend gedrag gaat het vaak over de dader. In de pauze van een repetitiedag voor een theaterstuk werd de actrice door de regisseur in haar billen geknepen, waarna hij zijn geslachtsdeel tegen haar aandrukte. Maryam Hassouni speelt niet meer in films en tv-series zolang "de industrie niet wil veranderen".

Het acteren ging geweldig, maar Maryam Hassouni is ermee gestopt. Volgens haar kent de tv- en filmwereld een cultuur vol racisme, seksisme.

En dan heb je de homo die uit de kast moet komen, wat moeilijk moeilijk moeilijk gaat.” Khalid Kasem: „Zeg je eigenlijk: dat zijn de rollen die niet exemplarisch zouden moeten zijn? „Je hebt de terrorist, je hebt de crimineel en je hebt het slachtoffer van je eigen barbaarse zandbakcultuur. En als het wordt gedaan, dan kom je er niet tussen. Dan heb je ook nog subcategorieën: de vrouw die wordt uitgehuwelijkt, altijd iets met een maagdenvlies en die gered moet worden door de witte man. Het is niet iets wat je moet ontdekken of uitvinden, het is iets wat je moet willen. De ene cultuur is vrijer dan de andere cultuur. „Namelijk, dat de ene cultuur beter is dan de andere cultuur. Op het moment dat je gaat denken in diversiteit, dan denk je in verschillen. Je komt dan op een gegeven moment, zo lees ik in het boek, tot het besef dat al die rollen die je aangeboden krijgt steeds cliché zijn. Dan heb je al heel veel gedaan en heel veel succes… En je bent de eerste Nederlandse die een Emmy won. Hassouni schreef er een boek over en vertelde daar gisteravond over in talkshow Khalid & Sophie.

De cultuursector moet tegen zichzelf beschermd worden. Dat maakt Maryam Hassouni glashelder in Wat de Fak!. door Wijbrand Schaap; 2 november 2022; 5 min ...

Later was ook een dienstverband bij een landelijk dagblad uit den boze, en kon ik met een freelance contract als ‘rariteit’, met instemming van de vakbond aan de slag als zzp’er die wel lasten betaalde, maar daar geen rechten aan kon ontlenen. Hassouni heeft een te grote mond en heeft niet op een Nederlandse theateropleiding geleerd dat grenzen overschrijden nu eenmaal de kern van het vak is. Ik kan me zelf nog herinneren hoe ik ooit, in een vorig leven, een salarisonderhandeling in ging met de zakelijk leider van een goed gesubsidieerd landelijk gezelschap en zo verbijsterd was over het minimale aanbod (hoezo CAO, daar doen we niet aan), dat ik uiteindelijk wel meer geld kreeg, maar ook de verzekering dat ik mezelf uit de markt had geprijsd met mijn verzoek om een minimumloon. Logisch dat je het hoog in de bol krijgt en het is toe te juichen dat Maryam daar ook de consequenties van neemt door te kiezen voor een peperdure privétheaterschool in New York. Het is een kwestie van tijd voor ook de karaktermoord op Hassouni zal beginnen. Voor de daders die ze niet bij name noemt, maar die voor iedereen perfect herkenbaar zijn, maar dat niet alleen.

In haar boek Wat de fak vertelt Maryam Hassouni over de keerzijde van de medaille van succes: racisme, seksisme, treiterij en tegenwerking.

Ik heb het dan ook niet geschreven om mensen te pleasen, ik heb het geschreven om mijn waarheid te vertellen. En ik hoop ook dat de politiek het stokje van me overneemt, dat ze er serieus werk van gaan maken om de industrie veilig te maken, dat er protocollen worden vastgelegd voor het doen van onafhankelijk onderzoek. Want dat was de conclusie van het onderzoek: ik ben ongeloofwaardig en leugenachtig, en de acteur over wie het ging – in het boek noem ik hem Henk – die is eigenlijk het slachtoffer.’ Ik heb 21 jaar lang mijn mond gehouden, en het idee dat een of andere gast mijn zwijgen zou kunnen invullen met zijn eigen ideeën over mij, dat konik niet aan. De producent van de serie heeft op dezelfde dag dat het onderzoeksdossier uitkwam geoordeeld dat er niks aan de hand was en dat ze verder konden gaan met draaien. Alles wat ik eigenlijk tegen die persoon in kwestie had moeten zeggen, richtte ik op mezelf, maar dan keer tien: niet alleen de woede die ik voelde naar de ander, maar ook de boosheid die ik voelde omdat ik niet voor mezelf was opgekomen. Toen het was afgerond stuurde je agent het dossier naar je toe met de waarschuwing dat je het beter niet kon lezen omdat het te pijnlijk zou zijn. Maar in die tijd zat ik gevangen in een droom, en ik wist dat als ik verder wilde komen, ik moest zwijgen.’ Daar heb ik niet aan meegewerkt omdat ik was ingestort, en omdat ik mijn twijfels had bij de objectiviteit ervan.’ Ik vond het niet normaal wat er gebeurde, maar blijkbaar was ik de enige, want niemand zei er wat van. Het is een vorm van zelfexpressie: je lichaam gebruiken om een verhaal te vertellen. Eigenlijk is het enige verschil tussen de Maryam van 15 en die van 37 dat de Maryam van nu zich uitspreekt.