Hollywoodepos: Dat het gedurfde, bij vlagen briljante 'Babylon' op een financieel fiasco afstevent, versterkt de melancholie op dit uitzinnige epos over ...
[een komische scène](https://www.youtube.com/watch?v=OTFCctdiS04&ab_channel=Movieclips) over acteurs die zich geen raad weten met de muisstille, bewegingloze discipline van de ‘sounds stage’, waar je exact op je kruisje moet staan voor de microfoon en de geluidsman de nieuwe dictator is. Ontucht gaat letterlijk ondergronds, verdwijnt in een lugubere, perverse mijnschacht geëxploiteerd door de maffia: „de anus van de stad”. Stille film maakt in 1927 plaats voor geluidsfilm, hedonisme voor het morele keurslijf van de Hays Code in 1930. Jack Conrad klinkt van de ene dag op de andere dag potsierlijk. Het eerste uur van Babylon is een gekkenhuis van groteske, massale ‘set pieces’. Het pandemonium van Hollywood bekijken wij door de verbaasde ogen van alleman Manny Torres (Diego Calva).
La La Land's Damien Chazelle kijkt naar het Hollywood uit de jaren twintig om te reflecteren op het heden van film, maar wat Babylon echt wil zeggen over de ...
Het wil een punt maken over een gebrek aan verbeeldingskracht in de huidige filmindustrie (die ook een transitie ondergaat, van filmtheater naar online streaming), maar verlangt te sterk terug naar het oude model om zelf met iets nieuws te komen. Het voelt alsof hij steeds geen idee heeft welke kant hij op wil met zijn film, dus zet hij de helft van zijn fiches in op zwart, en de andere helft op rood. Een wetteloze tijd waarin mensen naar Californië trokken om in de woestijn hun filmdromen te verwezenlijken – en om te feesten, heel veel te feesten.